Wat is eensmalle lijnbreedte laser?
Smalle lijnbreedtelaser. De term “lijnbreedte” verwijst naar de spectrale lijnbreedte van delaserin het frequentiedomein, dat gewoonlijk wordt gekwantificeerd in termen van de halve piek van de volledige breedte van het spectrum (FWHM). De lijnbreedte wordt voornamelijk beïnvloed door de spontane straling van geëxciteerde atomen of ionen, faseruis, mechanische trillingen van de resonator, temperatuurjitter en andere externe factoren. Hoe kleiner de waarde van de lijnbreedte, hoe zuiverder het spectrum, dat wil zeggen, hoe beter de monochromaticiteit van de laser. Lasers met dergelijke eigenschappen hebben doorgaans zeer weinig fase- of frequentieruis en zeer weinig relatieve-intensiteitsruis. Tegelijkertijd geldt: hoe kleiner de lineaire breedte van de laser, hoe sterker de bijbehorende coherentie, die zich manifesteert als een extreem lange coherentielengte.
Realisatie en toepassing van smalle lijnbreedtelaser
Beperkt door de inherente versterkingslijnbreedte van de werkstof van de laser, is het vrijwel onmogelijk om de output van de laser met smalle lijnbreedte direct te realiseren door te vertrouwen op de traditionele oscillator zelf. Om de werking van een laser met smalle lijnbreedte te realiseren, is het meestal nodig om filters, roosters en andere apparaten te gebruiken om de longitudinale modulus in het versterkingsspectrum te beperken of te selecteren, en het netto versterkingsverschil tussen de longitudinale modi te vergroten, zodat er slechts enkele of zelfs slechts één longitudinale modusoscillatie in de laserresonator is. In dit proces is het vaak noodzakelijk om de invloed van ruis op de laseroutput te beheersen en de verbreding van spectrale lijnen, veroorzaakt door trillingen en temperatuurveranderingen van de externe omgeving, te minimaliseren. Tegelijkertijd kan dit ook worden gecombineerd met de analyse van de spectrale dichtheid van fase- of frequentieruis om de bron van ruis te begrijpen en het ontwerp van de laser te optimaliseren, om zo een stabiele output van de laser met smalle lijnbreedte te bereiken.
Laten we eens kijken naar de realisatie van smalle lijnbreedte-operaties van verschillende categorieën lasers.
Halfgeleiderlasers hebben de voordelen van een compact formaat, een hoge efficiëntie, een lange levensduur en economische voordelen.
De Fabry-Perot (FP) optische resonator die in traditionelehalfgeleiderlasersoscilleert over het algemeen in de multi-longitudinale modus en de uitvoerlijnbreedte is relatief breed. Daarom is het nodig om de optische feedback te vergroten om een uitvoer met een smalle lijnbreedte te verkrijgen.
Distributed feedback (DFB-laser) en Distributed Bragg-reflectie (DBR) zijn twee typische halfgeleiderlasers met interne optische feedback. Dankzij de kleine roosterafstand en de goede golflengteselectiviteit is het gemakkelijk om een stabiele output met een smalle lijnbreedte op één frequentie te bereiken. Het belangrijkste verschil tussen de twee structuren is de positie van het rooster: de DFB-laserstructuur verdeelt de periodieke structuur van het Bragg-rooster doorgaans over de resonator, terwijl de resonator van de DBR meestal bestaat uit de reflectieroosterstructuur en het versterkingsgebied geïntegreerd in het eindoppervlak. Bovendien gebruiken DFB-lasers ingebedde roosters met een laag brekingsindexcontrast en een lage reflectiviteit. DBR-lasers gebruiken oppervlakteroosters met een hoog brekingsindexcontrast en een hoge reflectiviteit. Beide structuren hebben een groot vrij spectraal bereik en kunnen golflengte-afstemming uitvoeren zonder modussprong in het bereik van enkele nanometers, waarbij de DBR-laser een breder afstemmingsbereik heeft dan deDFB-laserBovendien kan de technologie voor optische feedback met externe holte, die gebruikmaakt van externe optische elementen om het uitgaande licht van de halfgeleiderlaserchip terug te koppelen en de frequentie te selecteren, ook de werking met smalle lijnbreedte van de halfgeleiderlaser realiseren.
(2) Vezellasers
Fiberlasers hebben een hoge pompconversie-efficiëntie, een goede straalkwaliteit en een hoge koppelingsefficiëntie, wat belangrijke onderzoeksonderwerpen zijn binnen de lasersector. In het informatietijdperk zijn fiberlasers goed compatibel met de huidige glasvezelcommunicatiesystemen op de markt. De single-frequency fiberlaser, met voordelen als een smalle lijnbreedte, lage ruis en goede coherentie, is een van de belangrijkste ontwikkelingsrichtingen geworden.
Enkelvoudige longitudinale modus is de kern van fiberlasers om een smalle lijnbreedte te bereiken. Afhankelijk van de structuur van de resonator kan een fiberlaser met enkelvoudige frequentie worden onderverdeeld in het DFB-type, DBR-type en ringtype. Het werkingsprincipe van de DFB-laser en DBR-fiberlaser met enkelvoudige frequentie is vergelijkbaar met dat van de DFB- en DBR-halfgeleiderlasers.
In 1960 was 's werelds eerste robijnlaser een vastestoflaser, gekenmerkt door een hoge output-energie en een bredere golflengtedekking. De unieke ruimtelijke structuur van de vastestoflaser maakt deze flexibeler in het ontwerp van output met een smalle lijnbreedte. De belangrijkste methoden die momenteel worden toegepast, zijn de korte-holtemethode, de eenrichtingsringholtemethode, de intracavitaire standaardmethode, de torsiependelmodusholtemethode, de volume-Bragg-roostermethode en de zaadinjectiemethode.
Plaatsingstijd: 03-06-2025