Optische multiplextechnieken en hun huwelijk voor on-chip: een recensie

Optische multiplextechnieken en hun huwelijk voor on-chip enOptische vezelcommunicatie: een recensie

Optische multiplextechnieken is een dringend onderzoeksonderwerp en wetenschappers over de hele wereld doen op dit gebied diepgaand onderzoek. In de loop der jaren zijn veel multiplextechnologieën zoals golflengte -divisie multiplexing (WDM), modus divisie multiplexing (MDM), ruimteafdeling multiplexing (SDM), polarisatie multiplexing (PDM) en orbitale hoekmomentum multiplexing (OAMM) voorgesteld. Wavellengte Division Multiplexing (WDM) -technologie maakt het mogelijk dat twee of meer optische signalen van verschillende golflengten tegelijkertijd door een enkele vezel kunnen worden verzonden, waardoor de lage verlieskarakteristieken van de vezel in een groot golflengtebereik worden gebruikt. De theorie werd voor het eerst voorgesteld door Delange in 1970, en het was pas in 1977 dat het basisonderzoek van WDM -technologie begon, dat gericht was op de toepassing van communicatienetwerken. Sindsdien, met de continue ontwikkeling vanoptische vezel, lichtbron, fotodetectorEn andere gebieden, de exploratie van mensen van WDM is ook versneld. Het voordeel van polarisatie -multiplexing (PDM) is dat de hoeveelheid signaaloverdracht kan worden vermenigvuldigd, omdat twee onafhankelijke signalen kunnen worden verdeeld op de orthogonale polarisatiepositie van dezelfde lichtstraal, en de twee polarisatiekanalen worden gescheiden en onafhankelijk geïdentificeerd aan het ontvangende einde.

Naarmate de vraag naar hogere gegevenssnelheden blijft groeien, is de laatste mate van multiplexing, ruimte, intensief bestudeerd in het afgelopen decennium. Onder hen wordt de modus divisie multiplexing (MDM) voornamelijk gegenereerd door N -zenders, die wordt gerealiseerd door de multiplexer van de ruimtelijke modus. Ten slotte wordt het signaal dat wordt ondersteund door de ruimtelijke modus overgebracht naar de lage modusvezel. Tijdens signaalpropagatie worden alle modi op dezelfde golflengte behandeld als een eenheid van het Super Channel van de Space Division Multiplexing (SDM), dwz ze worden versterkt, verzwakt en tegelijkertijd toegevoegd, zonder in staat te zijn om afzonderlijke modusverwerking te bereiken. In MDM worden verschillende ruimtelijke contouren (dat wil zeggen verschillende vormen) van een patroon toegewezen aan verschillende kanalen. Een kanaal wordt bijvoorbeeld verzonden over een laserstraal die de vorm heeft van een driehoek, vierkant of cirkel. De vormen die door MDM in real-world toepassingen worden gebruikt, zijn complexer en hebben unieke wiskundige en fysieke kenmerken. Deze technologie is misschien wel de meest revolutionaire doorbraak in glasvezel data -transmissie sinds de jaren tachtig. MDM -technologie biedt een nieuwe strategie om meer kanalen te implementeren en de koppelingscapaciteit te vergroten met behulp van een enkele golflengtevervoerder. Orbitaal hoekmomentum (OAM) is een fysiek kenmerk van elektromagnetische golven waarin het propagatiepad wordt bepaald door de spiraalvormige fase -golffront. Aangezien deze functie kan worden gebruikt om meerdere afzonderlijke kanalen op te zetten, kan draadloze orbitale hoekmomentum multiplexing (OAMM) de transmissiesnelheid in hoog-naar-puntstransmissies (zoals draadloze backhaul of vooruit) effectief verhogen.